Sunday 20 December 2015

Hoe wonderlik!


om ...

vanoggend by die venster uit te kyk.
die duifies te hoor koer.
buite te loop en die son op my gesig te voel.
iemand 'n lief-drukkie te gee.
te glimlag vir 'n vreemdeling.
iets gaafs en onverwags te doen.
te luister.
diep asem te haal.
geduldig te wees.
in die donker te sit en die Kersboom te geniet.
geskenke toe te draai met liefde in plaas van ongeduld.
te gee.
meer te gee.

Nie geskenke nie, liefde.

Friday 20 November 2015

Kaalvoet in die reën


Na die eerste heerlike reën van die seisoen, is dit vandag 'n pragtige blou, koel somersdag en my gedagtes gaan terug na my jong dae in die laat 1950's toe ons as kinders na elke reënbui buite in die waterpoele gaan speel het, kaalvoet en sonder sorge. Uitbundig gelag en mekaar met die water bespat en dit het nie saak gemaak dat ons vol modder geword het of dat ons klere besmeer was nie (daar was mos ordentlike "Surf" in daardie dae) - en in daardie dae is ons gedurig aangemoedig om buite te gaan speel.

En eintlik het ons nie 'n ander keuse gehad nie - geen TV, geen rekenaars en geen selfone of X-box nie, ons moes ons self vermaak. Hop-skotch, kennetjie, leap frog, draadkarretjies wat ons self gemaak het en rond gestoot het op "dorpstrate" wat ons in die sand gemaak het, vlieërs gevlieg, bome geklim en gespeel ons is Tarzan, veldblommetjies bymekaar gemaak om huistoe te vat vir Ma is maar 'n paar van die goed waarmee ons onsself besig gehou het.

En dis hoe ek vroeg vanoggend gevoel het, lus om kaalvoet in die poele water te plas. Of 'n vlieër in die sterk briesie te vlieg. Ek het my pantoffels in die huis gelos en kaalvoet oor die gras geloop na die reënmeter om te sien hoeveel ons gehad het. Gisteraand se stormagtige 28mm reën het die aarde goed gedoen, en my siel ook. Dis sommer asof al die spinnerakke weg gewas is tesame met die verskriklike hitte wat ons die afgelope weke ondervind het. Die dor aarde verdor sommer jou menswees ook, maak dat jy lus is vir niks. Ek kon aan niks kom nie en was net so verlep soos my Krismisrose. Maar nou staan hulle almal weer regop, verfris na daai hemelse water en

Ek wil dans
kaalvoet in die reën.
wil die druppels tel
een vir een.
Die reuk van grond nat,
water wat teen die ruite spat.
Die weer se gedonder,
God se wonder.
Dan raak dit binne stil,
en laat die prag
die leemte vul.
Weg al die kommer
en seer
dan breek die strale deur.
Aangehuppel
oor die laaste druppel.
Dit lag binne my
skoongewas en vry!
-

 

Thursday 29 October 2015

Hoe leef jy - elke dag?


Ons weet almal van “leef elke dag asof dit jou laaste is” en dit op sigself is moeilik genoeg. Hoe sê hulle, “life happens”. Ons is gejaagd, dinge moet gedoen word, en baie gou is ons hele lewe, en huis, bietjie deurmekaar.

Maar nou, ek het hierdie vriendin wat vir my sê sy leef elke dag asof kuiergaste kom! Dinge moet altyd mooi reg gepak wees, skoon en afgestof wees, daar moet altyd blomme op die tafel wees, vars gebakte koekies in die blikke en vars brood om te bedien. Hoeveel ure het sy in die dag wat ek nie het nie?!

Dit neem al my tyd en energie in beslag om te sien dat daar nie TE veel stof is nie, dat die kaste darem so elke nou en dan bietjie reg gepak word, dat die tafels en kaste nie oorgeneem word deur dinge wat mens sommer net neersit nie, dat daar darem kos in die yskas is en dat die stoorkamer darem netjies is. EN ek het huishulp en geen kinders in die huis nie!

Want daar is ander dinge in die lewe wat gebeur - soos skilder, tuinwerk, boeke om te lees, diere om na om te sien, blogs wat geskryf en gelees moet word, en kantoorwerk wat gedoen moet word. Hoe op aarde bly mens by met alles?

En tog doen ons dit. Want ons weet dat, 99% van die tyd gaan vandag NIE ons laaste dag wees nie en 99% van die tyd gaan daar NIE kuiergaste opdaag nie. En as die laaste dag van my lewe of ’n onverwagse kuiergas my vang met ’n deurmekaar huis of liasseerwerk wat nog nie gedoen is nie of stof op die tafel, so be it. Ek weet ek het elke dag ten volle geniet en benut en dit wat oorbly, moet maar wag tot ’n volgende keer.

Sunday 25 October 2015

Groot opwinding elke jaar!



Elke jaar is dit dieselfde vir my - groot opwinding in September, want dan kom my Grootstreepswaeltjies terug vanaf mid-Afrika - dan WEET 'n mens somer is hier! Maar hierdie jaar het hulle eers middel-Oktober opgedaag, en ek was baie bekommerd dat hulle nie hierdie jaar gaan terug kom nie.

Wanneer hulle almal begin saamtrek in die hemel en in lang rye op die telefoondrade sit in April of vroeg-Mei, dan weet ek ook ons winter is op pad...

 W&N waterverf op Bockingford 300gsm - ©Maree Clarkson

In die somermaande word Suid-Afrika se voëlbevolking met sowat 120 spesies versterk wat tot van Eurasië en die Midde-Ooste kom. Daar is selfs migrasies uit Midde-Afrika en Madagaskar. So is dit dan ook in Oktober dat ek wag vir die Piet-My-Vrou se geroep, een van die trekvoëls wat ook nie Afrika verlaat nie. Sy geroep, wat soms 3uur in die oggend begin en partymaal dwarsdeur die nag kan strek, is ook vir my 'n sekere teken dat die somer hier is.

Die voëls wat tydens ons winter wegtrek wissel van arende, valke, koekoeke en swaels tot van die reiers, ooievaars, eende, kwartels, riethane, sprinkaanvoëls, naguile, visvangers, byevreters, troupante, sangers, laksmanne en verskeie van die waadvoëls wat 'n mens by die vlak water aan ons strande of aan die oewers van ons damme of riviere kry. En elke jaar staan ek verstom en vol weemoed wanneer ek die samekomste waarneem en die groot wegtrek aanskou, wie weet hoeveel van hulle gaan dit maak en weer terug kom...?

::

die hemelblou is vir jou
pasop vir dit wat jy nie weet
laksman valk, aasvoel en arend
daar is baie wat jy nog nie van vere af weet nie
vlieg swaeltjie, vlieg!
- onbekend

.

Thursday 22 October 2015

Groener weivelde

"To exist is to change, to change is to mature, to mature is to go on creating oneself endlessly." 
- Henri Bergson


Dis snaaks hoe 'n mense se smaak verander oor die jare. Wat jou 'n paar maande terug geïnteresseer het, is skielik nie meer so oulik nie. Ek is 'n groot aanhanger van waterverfskildery-blogs, maar skielik is skilders aan wie se kwasse ek letterlik gehang het, vervelig en vaal. Dieselfde ding oor en oor en oor, g'n groei of verandering of verbetering nie. Is dit hulle, of is dit ek?

Ek is definitief 'n liefhebber van my roetine en lief dit as my dag mooi glad verloop, maar ek raak gou ontsteld as dinge vervelig begin raak - my roetine moet elke dag iets nuuts insluit, al is dit net om my koppie koffie te verruil vir 'n warm sjokolade.

Ek lief dit om myself met inspirasie te omring, dis asof ek die lewe inteug daardeur. Maar dis nie altyd 'ander mense' wat te blameer is nie - wanneer jy self groei is dit vanselfsprekend dat dít waarin jy geïnteresseerd is gaan verander, dat jou fokus gaan verskuif en dat jy 'groener weivelde' gaan soek.

Ek is nie juis veel van 'n kok nie, hou nie juis daarvan om te kook nie, maar deesdae vind ek myself al hoe meer geïnteresseerd in resepte. Maar maklike, flatervry resepte. Bobotie is te ingewikkeld vir my. Ek het nie tyd of lus vir fênsie en moeilik-bekombare bestanddele nie. Ek en my man is albei eenvoudige eters - rys, vleis en aartappels, sê ek altyd. En slaai. En groente, baie groente. En rys. Ek kan 'n hele bak rys net so plein opeet sonder om tweemaal te dink!

Nou die dag was ek vroeg vir my haarafspraak en reg langs die haarkapper was 'n Oceanbasket-restourant. Ek eet nie juis vis nie, maar het besluit om in te gaan vir 'n koppie koffie en terwyl ek so deur die spyskaart geloer het, het ek gesien hulle bedien rys as 'n "side order". Dis net die ding waarvoor ek lus is, dink ek, en dis net R17! So ek bestel toe 'n porsie en dit wat opgedaag het, bedien in 'n groot braaipan, was genoeg om die weermag te voer! Maar hoe heerlik! Bietjie botter bo-op en ek het die hele lot klaar gemaak!

So ja, groener weiveld, ek is op pad!

.



.

Sunday 13 September 2015

Kweek 'n Laventelbos


Elke tuin behoort ’n laventelbos te hê – dit is maklik om te kweek, het min water nodig en is ongelooflik bevredigend. En daar is soveel waarvoor mens dit kan gebruik, soos byvoorbeeld :
  • Hang bosse laventel op om droog te word in ’n donker, droë plek. Wanneer dit droog is, kan jy dit in potpourri gebruik, in die vuurmaakplek gooi vir ’n heerlike reuk of sakkies van die gedroogde blomme in jou kaste sit om motte uit te hou.
  • Laventel is ’n pragtige versiering vir koeke en nageregte, maar jy kan ook gedroogte laventelblomblaartjies by jou koekmengsel voeg. Die geur van laventel smelt baie lekker saam met sjokolade.
  • Sukkel jy om te slaap? Sit ’n vaas met laventel in jou slaapkamer. Die geur van laventel het ’n kalmerende en ontspannende uitwerking.
  •  Geborduurde sakkies met droë laventel en Laventelolie kan ook gebruik word vir vismotplae.
(Foto vanaf Pinterest)

Laventel en Byewaksseep

Hierdie is ‘n klein reseppie, maar jy kan natuurlik die mates vermeerder teen dieselfde verhoudinge soos wat jy nodig het:
  • 114g Gliserien basis-seep
  • 10 Druppels laventel botaniese (essential) olie (LW. Nie geurolie nie)
  • 1 Druppel pers/laventel kleursel
  • 1 Teelepel byewaks
Smelt die gliserien-seep op lae hitte of jy kan dit selfs in die mikrogolf doen. As dit gesmelt is, verwyder dit van die hitte, voeg die byewaks by en roer totdat dit gesmelt is en voeg dan die botaniese olie en kleursel by. Roer deur en gooi in jou gietvorms.



Sarie-tydskrif het selfs 'n Laventel-skons resep :
  • 500 ml koekmeel
  • 15 ml bakpoeier
  • 60 ml ongesoute botter
  • 60 ml suiker
  • 15 ml gekapte laventel
  • 150 ml melk
Voorverhit die oond tot 180 °C. Sif die meel en bakpoeier saam. Vryf die botter in die meel tot dit soos broodkrummels lyk. Voeg die suiker en gekapte laventel by die meelmengsel.

Voeg nou genoeg melk by om ’n stywe deeg te vorm. Druk die deeg plat op ’n meelbestrooide oppervlak en sny die skons uit met ’n koekiedrukker. Plaas die skons op ’n gesmeerde bakplaat en smeer ’n bietjie melk oor elkeen.  Sprinkel met suiker en sit ’n takkie laventel bo-op.

Bak vir 10 tot 12 minute. Sit voor saam met konfyt of roosblaarjellie en geklopte room.


Laventel lyk ook pragtig in potte geplant en verhelder enige hoekie van die tuin, paadjie of die stoep. Dis maklik om steggies te neem van 'n laventelbos - pluk 'n takkie en doop in hormoonpoeier en plant dan in 'n pot gevul met goeie potgrond. Sit dit op 'n plek waar dit 'n paar uur oggendson kry totdat die plantjie mooi pos gevat het voor jy dit in vol son sit.

Laventel se natuurlike omgewing is oop, droë en klipperige aarde. Hulle is waterwys, vaar die beste in die vol sonlig en hou van goed gedreineerde grond. Hoewel Laventel (soos alle plante) sal baat by goeie kompos, hoef die grond nie té ryk te wees nie. Laventel hou glad nie van ‘n nat, bedompige klimaat nie en is geneig om gou vrot te word. Sommige soorte groei redelik uitspattig en moet in toom gehou word as dit in ‘n meer formele omgewing geplant is. Andersyds is dit ‘n plant wat min sorg verg. Die plante kan in die lente en herfs teruggesnoei word as dit stokkerig raak of in ‘n heiningvorm gesnoei moet word. Laventel kan ligte ryp hanteer en kan matige droogte hanteer. As ‘n gemiddelde reël is die gryser soorte meer gehard as die groener variëteite.

.

Tuesday 25 August 2015

Vandag is die dag!


Vandag is die dag dat ek kan huppel en spring, sing en hande klap - my jaar-einde boeke is UITEINDELIK op datum! Halleluja! Julle het geen idee hoe ek liasseerwerk haat nie, haat met 'n passie wat oorweldigend op die krop van my maag sit soos 'n maag sweer. En wat lei tot die uitstel van die boeke-doen-ding, is omdat al die liasseerwerk nie op datum is nie.

Ek stel altyd vir myself 'n doel of datum om dit makliker te maak, maar so ver moontlik in die toekoms sodat ek kans het om aan te pas - ek sal dit begin op die 1st van so-en-so maand en dit sal die EERSTE ding wees wat ek doen voordat ek by die komper gaan sit, ens. ens.

Kom dit eerste van daai maand, is dit (gelukkig!) op 'n Saterdag of 'n Sondag - nou ja, dan kan ek mos maar Maandag begin. Maandae is 'n slegte idee - van die personeel daag nie op nie of daar's 'n krisis van een of ander aard, so dis nie my skuld nie, ek sal dit môre doen...

En ons ken almal die gesegde van "moenie afstel vir môre wat jy vandag kan doen nie", en "van uitstel kom afstel". Wel, sover dit liasseerwerk aangaan, is dit die storie van my lewe...

.

Wednesday 5 August 2015

Bruin skakerings kraak ondervoet


akkerblare konfetti neer
bruin skakerings kraak ondervoet
hemelhoë takke
gryp vergeefs na somer
wat wegtuimel:
arms strek dan uit
na wye herfskoepel
en gee oor aan winterskoonheid
in gestrooptheid -
wag statig
op klein, varsgroen ogies
wat
van lente gaan sing
- Uysie Alberts ©

.

Wednesday 29 July 2015

Die langste reis begin met die eerste tree... so sê hulle...

~Foto vanaf Wikipedia~ 

Daar is soveel bestemmings en ontdekkingstogte om van te kies vir 'n reistog dat dit geweldige beplanning vereis om te besluit waarheen jy wil gaan.

Maar vandag wil ek nie praat oor 'n reistog na Namibië of Switserland of na die bosveld nie - die reistog waaroor ek wil gesels is dié van die ontdekking van jouself - hoeveel van ons weet presies wie of wat ons is? Of wáár ons in ons lewens is? Ken ons onsself en is ons lief vir onsself?

~Foto vanaf Wikipedia~ 

Soos hulle sê, "die langste reis begin met die eerste tree...". En om net daardie eerste tree te neem is die belangrikste besluit wat sal lei na die skepping vou jouself, 'n skepping van die self wat sal lei tot wie en wat jy is.

Soveel mense verlang dat jy jouself op 'n sekere manier moet gedra sodat hulle goed kan voel oor hulself. Hulle veroordeel jou vir jou selfsugtigheid. "Hoe durf jy so selfsugtig wees as om te doen wat jou laat goed voel? Jy moet doen wat ons laat goed voel!"

Jy is van jongs af al oortuig dat jy nie slim genoeg is om te weet nie en dat iemand anders jou besluite moet neem... Jy kon nie in hierdie kultuur en tye leef sonder om massiewe inligting daaraan verwant to ontvang nie, net soos mense reageer op wat jy doen en sê.

Dit maak nie eintlik saak watse geloof enigiemand volg nie. As hulle leefwyse vir hulle werk (en daar is baie verskillende benaderings wat baie goed werk) dan hoekom nie hulle toelaat om te glo wat hulle wil glo nie en te wees wat hulle wil wees nie? Alles werk soos dit is en moet. Daar is gelowe waarmee jy niks te doen sal wil hê nie wat perfek werk vir dié wat daarmee betrokke is. En derhalwe is dit dan 'n goeie ding. Elke geloof op die aarde het die potensiaal om te floreer (en daar is sovele meer as waarvan ons bewus is), maar wanneer jy dink jy moet bewys dat jóu geloof die enigste een is wat reg is—en jy gebruik jou veroordeling om daarteen te veg—dan skei jou veroordeling jou van jou verbinding met jou eie geloof.

~Foto vanaf êrens op die internet~ 

Die wêreld neig na uitdruklike gelykvormigheid of eenvormigheid, wat enorme ergernis en droefheid vir die mensdom veroorsaak. Dit is die kern van alle geloofsstrydslagte en geloofsstrydslagte is die kern van al ons strydsslae. Met ander woorde, al die oorloë en globale irritasie wat ons met mekaar voer gaan oor ons vasbeslotenheid om gelykheid en eentonigheid te bewerkstellig. Ons demokrasie hou vol dit is die enigste regering wat reg is en elke geloof (interessant genoeg) hou vol dat dit die enigste een is wat werk.

Dit maak nie saak wat enigiemand anders doen nie - wat jou karakter is en waar jy jou bevind in hierdie lewe sal bepaal wat jy is en wat JY doen - Jy kan vrylik kies om nuwe paaie van vreugde te ontdek. In vreugde sal jy groei; en in jou wasdom sal jy bytel tot Alles-Wat-Is. (Ewenwel is jy ook vry om gebondenheid of pyn te kies... maar enige iets wat enigeen kies is omdat hulle glo dat dit hulle beter sal laat voel.)

Niemand kan keer waarheen jy jou gedagtes lei nie. Daar is geen einde aan die vreugdevolle reise wat jy kan ondervind nie. Op die paadjie na jou geluk sal jy alles wat jy wil doen, wees of verlang, ontvang.

(Deur ander hul eie reistog toe te laat, laat jy joune toe.)

.

Friday 24 July 2015

Winter-vreugde in my hart


Winter is baie spesiaal vir my – ek’s altyd vreeslik bekommerd oor hoe die voëltjies dit gaan deur maak, met die gevolg dat ek elke winter bakke en bakke kos uitsit vir almal en die kraaie in ons omgewig is altyd gou om te snap wat aangaan met al die rond gemalery van voëllewe in die tuin.

Met hierdie “winterskets” van my het ek Liz gevra om ‘my gedagtes’ in vers vas te vang en ek is in ekstase oor hoe raak sy dit gevat het!

’n Oomblik vir Altyd

Blaarloos teen die helderblou
skryf kaal takke bewend’ winterwoorde
my oë volg ’n kraai
wat deur dié ylblou hemel draai
en in die lou son sy sit kom kry
sy vere pikswart teen die grou
van Afrika se winterkou’
ek’s stom
my woorde stol:
selfs dié seisoen van ys en wit
het met vreugde in my hart kom sit
- Elizabeth Kendall©

.

Saturday 18 July 2015

Saadjies van dankbaarheid


Gister was die koudste dag wat ons nog hierdie winter hier in Gauteng beleef het - 11°C met 'n ysige wind wat murg en been deurdring het. Gauteng het die wonderlikste, gematigste weer in ons land, maar as Moeder Natuur in die Kaap 'n tantrum gooi, ly ons hier daaronder!

Maar die koue weer bring dankbaarheid vir dít wat ek het - 'n warm huis om in weg te kruip, 'n warm koppie tee om te geniet saam met 'n goeie boek en 'n kniekombersie om die bene warm te hou.

.

Friday 24 April 2015

Leë hande, vol hart


Al die goed wat ons opgaar. Jy weet waarvan ek praat. Kaste en kaste en stoorkamers vol goed.

Dis nou al 'n jaar of twee wat ek en my man daaraan dink om "af te tree". Nie in aftree soos om aftree-oord toe te gaan nie, of om die laaste paar jare (30 of so!) op die stoep te sit en tee drink nie, maar "aftree" van die besigheid, "aftree" van die plot, dit te verkoop, en 'n nuwe rigting in te slaan.


Ons is nou in die "derde" fase van ons lewe. Ek beskou die eerste fase as skoolgaan, die tweede fase 'n mens se "werkende" lewe en die derde fase wanneer mens kan terug sit, jou lewe in oënskou neem en besluit wat dit is wat jy regtig wil doen met die res van jou jare wat oor is.


Vir amper veertig jaar bly ons nou al hier op ons stukkie Afrika-hemel, 'n 10ha plot, na aan die natuur, waarvandaan ons ons besigheid bedryf, na ons diere omsien, daaglikse stappies in die veld geniet met my kamera en my sketsboek en sommer maar net die lief en leed met almal om ons deel. Vir veertig jaar was die omgewing goed vir ons, het vir ons daaglikse brood en nog veel meer gesorg, gelukkige dae, gelukkige jare.

Maar nou het ek besluit dat ek wil trek! Ek wil na my dogter toe gaan, naby my kleinkinders wees, by die see. My man sê hy kan Die Oog oorweeg, in die bosveld, maar ek wil kinders toe. Ek sien SO baie ouers wat SO ver van hul kinders is; hulle is die hele land vol en ver oorsee versprei en dis nie reg nie. Prof. Bleloch se kinders is in Amerika, Lynda Smith se kinders is in Australië, Liz se een kind is in Kaapstad, my suster se dogter is in Australië, Dr. Levinson se kinders is ook almal in Amerika en toe sy vrou ’n paar maande oorlede is (diep in die tagtigs was die twee) het hy net ’n paar maande gehou voor hy ook verlede week weg is. En nog vele ander wat ek ken.

Maar een ding kan ek jou vertel - ek is nie die tipe mens wat op my kind se nek kan gaan lê nie, of versorg wil word deur my kind nie. Onafhanklikheid is vir my baie belangrik en ek het nog te veel dinge om te doen voor ek gaan lê en sê ek is gedaan.


Dis nou waar al die goed inkom. Gedurende al daai jare maak mens goed bymekaar. Baie goed. Nie net in die huis nie, maar in kaste, en in stoorkamers. Goed waaraan mens geheg is, goed wat jy nie sommer net kan weggooi nie. Of wil weggooi nie. Hoe op aarde kan mens so geheg raak aan aardse goed? Baie van dit sommer net onnodig, ekstra stoele, wasbakke, wasmasjiene wat nie meer werk nie, ou toilet deksels.


En hoe trek jy moet so baie "goed"? Net die gedagte van skoonmaak, oppak en trek is genoeg om my in my spore te laat vassteek. Maar die tyd het gekom om skoon te maak en met leë hande en 'n vol hart 'n nuwe rigting in te slaan. Die ding is nou net om die plot verkoop te kry – ek kan selfs net 'n paar belangrike goedjies oppak en waai en die hele kaboedel net so vir ’n auctioneer gee dit hy alles opveil. Ek wil die laaste jare saam met my kinders geniet, deel wees van hulle lewe, nuwe dinge beleef en baie herinneringe saam met my neem wanneer ek uiteindelik hierdie wêreld verlaat.

.

Monday 20 April 2015

Is jy in 'n boks?


Is dit nie snaaks hoe mense mekaar in 'bokse' sit nie? Mens hoor byvoorbeeld gereeld ouers wat sê, "Jannie is die kreatiewe een" of "sy was nog altyd die stroom-op een" of "Sarie is die slim een in ons huis" of "Boet was nog nooit goed met somme maak nie". Een of twee of drie gebeurtenisse van dieselfde patroon en daar's jy, in jou boks! Met wat jy sê en doen elke dag krap jy gou vir jou 'n nissie in die wêreld uit.

En dis 'n goeie ding. Ons almal het 'n identiteit nodig. Solank mense net nie die boks se deksel toemaak en verwag dat jy vir altyd die kreatiewe een, of die stroom-op een of die slim een of die dom een moet bly nie. Solank hulle aanneem dat jy gaan groei en dat, eendag, jy uit die boks gaan klim.

Jare terug, in die 1970's en 80's het ons perde besit. Dit was my passie en ek het behoorlike perde geëet, gedroom en geslaap. Elke spaar oomblik was ek by my perd; gery, geoefen, hom afgeborsel, stalle skoon gemaak, saal en toom versorg, 'n ryskool begin, perde-skoue bygewoon en 'n uithaler dressuur-ryer geword (dressage) en selfs vir 'n paar jaar aan uithouritte (endurance) deel geneem - 'n mens doen 'n 30km rit met jou perd, rus vir 'n half-uur waarna jou perd se pols en hartklop nagegaan word, doen nog 'n 30km, rus vir 20 minute en weer word die perd getoets en dan 'n finale rit van 20km waarna die wenners met die kortste tyd aangewys word. Ek het dosyne sertifikate, rosette en bekers.

Een van my Uithourittrofees

Ek het 4uur in die oggende opgestaan om perde in die perde-treiler te laai om na kompetisies te gaan en hulle voor te berei vir die skou - maanhare wat gevleg moes word, stert wat geborsel en toegedraai moes word en hy moes geborsel word totdat hy soos 'n diamant geblink het. Yattendon (hy was my C-graad springperd) was 'n jong, warm-bloedige springperd wat al hierdie aandag en opwinding vreeslik geniet het maar tog altyd fluks, maar kalm, aan die kompetisies deelgeneem het.

Elke naweek het ons die pad gekies met die perde, veld toe, vir myle net geloop en gesels of wildweg deur die gras ge-galop en dan in die dam gaan swem om af te koel. By die huis is al die perde toegelaat om bietjie in die sandpit te rol om van al die sweet onslae te raak, geborsel, in die stalle gesit en gevoer. 'n Sagte gevroetel in my nek as afskeidsgroet deur Yattendon was altyd die hoogtepunt van die dag!

In 1987 het ons lewensstyl drasties verander toe ons 'n Supermark in Magaliesburg aangeskaf het - werksure van half sewe in die oggend tot 10uur in die aand, 7 dae 'n week, het min tyd vir die perde oorgelaat en en in 1988 het ons, baie hartseer, van al die perde afskeid geneem.

Yattendon en Little Mare met haar vulletjie

Maar ek dwaal af, terug na die boks. So ja, my boks in daardie jare was 'daai perde-vrou'. En alhoewel ek wel tussen-in geskilder het, tuin gemaak het en diere aangehou het, was my boks die perde-ding.

Onlangs loop ek iemand raak van 'daardie leeftyd' en die eerste ding wat sy my vra is, "Hoe gaan dit met die perde?" Op my antwoord dat ons l-a-n-k-a--l nie meer perde het nie, was haar geskokte reaksie, "Haai vrou, wat DOEN jy dan nou met jouself?! Sonder perde? Ek glo dit nie!" En maak nie saak wat ek haar vertel het omtrent wat aangaan in my (vol) lewe nie, het sy steeds geskok omtent die perde aangegaan.

Maar gou het ek haar reaksie verstaan - op my navraag omtrent hoe dit met almal gaan, was dit dieselfde ou storie van Henk wat te veel drink, te veel flankeer, alweer sy werk verloor het, haar haat vir haar skoonma en al die dinge waarna ek in daardie jare moes luister. Ek het omtrent al vergeet van al daai dinge, (haar nie in 'n boks geplaas nie) en gedink ek gaan 'n wonderlike storie van verandering hoor. Maar dit was nie so nie. So miskien dra daai boks tog gewig....

Vandag is my boks kunstenaar, natuurliefhebber, tuinier, hoenderliefhebber, Ouma, koffieliefhebber, besigheidsvrou, blogger en versamelaar van enige iets vanaf kristalle tot bokdrolletjies, maar wie weet wat dit môre gaan wees...

Wat is jou boks....?

.

Thursday 16 April 2015

Goue oggende


Ek kyk na die sonsopkoms deur my ateljee venster. Die bome is amper kaal, maar daar is nog steeds 'n bietjie kleur buite my deur. 'n Goue oggend wat 'n blou hemel belowe en Somer se laaste hoera.

Dit voel als so eenvoudig.

So stil.

So lieflik.

En dit is.

Sunday 12 April 2015

Die strelende skemer



'n Laat-middag stukkie sonskyn...

Vanselfsprekend dartel
jou skadutjie
langsaam, ritsellend
soos n vlokkie
eindlose skaterlag
vibrerend in my gemoed
en die weerspieëling
is onvermydelik verstrengel
tussen Haydn en Wagner
en die draaikolk
van my gryse gedagtes
wat in die
strelende skemer
van my gemoed bly vloei

Wednesday 8 April 2015

Droomdae


 "Albasini-dam" waterverf op Bockingford 300gsm

Herinneringe kan niemand ooit van n mens wegvat nie. Uit die oorvloed herinneringe wat elke mens in sy hart ronddra, put ons daagliks baie plesier. Klein onthoudingetjies van geliefde persone wat nie meer by ons is nie is soos helderbont krale in ’n halssnoer en ons dra dié onsigbare halssnoere daagliks met ons saam.

Ek is in Johannesburg gebore en was in Gr.I en II in Gauteng op skool. Toe het ons Pietersburg toe getrek waar ek St. I & II geslaag het. Ek moes seker toe so nege of tien jaar oud gewees het. Ons het in Pleinstraat gewoon – dis hier waar my liefde vir diere en die natuur begin het.

My pa het dikwels huistoe gekom met een of ander diertjie: n trapsuutjie, ’n meerkat, selfs slange, krimpvarkies, beseerde voëltjies, wilde katjies. Eenkeer het hy selfs ’n pasgebore witstinkmuishond wie se ma deur ’n kar doodgetrap is, aangedra huistoe. Dan het ek die arme diertjies opgepas en met my pa se hulp weer gesond gekry (meestal met die hulp van boererate) en weer in die natuur vrygelaat.

Nie alle reddingspogings was altyd ewe geslaagd nie. Ek onthou toe n krimpvarkie wat ek vir drie weke liefdevol gedokter het (die honde het hom bygekom en sy hele neus en mondjie afgekou) tog nie oorleef het nie en my pa my tussen my snikke deur getroos het. Hy het gesê het dat die natuur wreed kan wees maar dat dit ’n feit is wat ons maar altyd moet onthou. Ons moet maar net ons bes doen. Daarna was daar nog altyd hartseer wanneer ons ’n diertjie verloor het, maar ook aanvaarding en berusting dat sulke dinge wel gebeur. Hy het my ook geleer dat mens nie onnodig met die natuur moet inmeng nie en, waar moontlik, dinge aan Moeder Natuur moet oorlaat.

Ek het baie saam met hom rondgery en dan het ons gaan visvang. My ma het vir ons ‘n heerlike mandjie vol lekkernye gepak – vars, tuisgebakte brood, koue aartappels met hulle skille aan, gekookte eiers, frikkadelle en ’n fles vol heerlike koffie. My pa het die babers wat ons gevang het skoongemaak en in groot ronde ’steaks’ gesny en op die kampvuur gebraai, ’n heerlikheid!

Albisinidam was een van ons gunstelingplekke. Ons het altyd baie seekoeie daar gesien en kon ek na stories luister van wat hierdie dier so spesiaal en gevaarlik maak soos die feit dat hulle ons waterweë skoon en oop hou en vloei verseker vir al die ander diere. My pa het altyd gesê ’n seekoei in ’n slegte bui is gevaarliker as ’n renoster! Ek onthou nog so goed die storie wat my pa ons vertel het oor hoe hy en sy maats gaan visvang het en een nag bo-op die bakkie se dak moes deurbring a.g.v. ’n onvergenoegde seekoei wat net niks van die kampvuur gehou het nie!

Langs dié waters het ek my eerste sketse begin doen terwyl ons gesit en visstokke dophou het – my pa het altyd blomme, blare en takke gepluk. Hy het ’n wonderlike kennis van plante en die veld gehad. Ek het al sy stories daaraan verbonde: waarvoor dit gebruik is deur die Pedi’s, vir watter siektes en ongesteldhede, met groot belanbgstelling aangehoor. Dan het ek nota’s gemaak en sketse gedoen.

Ons het ook insekte opgespoor: sprinkane, miere, skerpioene, motte en spinnekoppe. Dis toe dat ek geleer het om nie bang of grillerig te wees nie, want as jy iets moes vang moes dit VINNIG gebeur, anders is die oomblik verlore!

Op ons uitstappies het ons altyd halt geroep by kremetartbome en die kremetarte bymekaar gemaak om huistoe te vat. Ons het ook maroelas bymekaar gemaak en haastig in die kar gespring wanneer die bobbejane opdaag om hierdie lekkernye te kom geniet. Ons het vir ure in die kar gesit en lag oor hulle mannewales – die oorryp vrugte wat begin gis het, het ’n alkoholiese uitwerking op hulle gehad en dan het hulle rondgeslinger soos wafferse dronk mense!

My Ma het konfyt gekook van die maroelas. Ek het NIKS daarvan gehou nie! Maar ons MOES ’n paar teelepels vol eet, dis goed vir ons het my pa altyd gesê… en om die smaak van die kasterolie, wat ons elke Vrydagaand moes drink, weg te vat.

Ons het n kanariehok gehad in Pietersburg met die pragtigste kanaries – geles, pienkes, rooies (dié kleure is verkry deur iets wat by die drinkwater gevoeg word) en party met wilde haarstyle, vere wat penregop op die kop gestaan het of plat gedruk was soos ’n pannekoek! Een van die dinge wat my pa die meeste ontstel het was die miere! ROOImiere wat teen die hok opgeklim het en die pasgebore voëltjies aangeval en doodgemaak het. Die hok het op stelte gestaan. ’n Boer maak ’n plan – konfytblikke gevul met water onder elke poot en siedaar! Geen mier kon meer die voëltjies bykom nie!

Ons buite-yskas was n houtkas met dubbeldraad, gevul met steenkool en waardeur water permanent gevloei het. Dit het ons eiers, melk, botter en ander eetware perfek koel en vars gehou. Dié yskas het ek en my pa self gebou en dit het my geleer dat NIKS onmoontlik is nie – waar daar ’n wil is, is daar ’n weg.

Ons het ook n groentetuintjie gehad en ons kon ure daar deurbring slaaikoppe, kool, wortels, tamaties, groenboontjies, uie, beet en ertjies, selfs ’n paar blommetjies soos Kappertjies en Afrikaners. My pa het geglo dit hou die goggas weg. Hy het my geleer dat gifstowwe onnodig is en dat alle hulpmiddels in die natuur te vinde is. En my ma kon tóór met daardie groente! Tot vandag is groenboontjies met uie en aartappels een van my geliefkoosde disse.

As iemand my sou vra of ek my lewe sou wou oorhê, sal ek beslis ja sê, veral daardie wonderlike dae in die Noord-Transvaal en die oorvloed herinneringe wat dit my besorg het.

Sunday 5 April 2015

Besoek die natuur elke dag


Al is dit winter, nee, VERAL as dit winter is, geniet ek dit om buite die sonnetjie in my tuin op te soek. 'n Son wat nie skroei nie, maar heerlik en warm op jou kom rus sonder om jou skaduwee toe te jaag. Bietjie tuin natspuit, 'n paar onkruidjies uittrek en mens is gereed om jou baadjie uit te trek.

Winter is ook die tyd wanneer die natuur stilletjies skoonmaak - die dood van 'n plant of twee wat te erg ryp gekry het getuig van die feit dat net die sterkstes in die natuur oorleef. Dit het my al geleer om net dít te plant wat ek weet in hierdie klimaat aard. Vir Hibiskus en Koorsbome is daar nie plek hier nie, dis soos om vriende aan die dood uit te lewer!

'n Daaglikse stappie op ons plot, al is dit yskoud, lewer ook allerhande interessante dingetjies op - 'n mooi klippie, droë takkies vir 'n mooi rangskikking, 'n kans om foto's te neem van insekte - en gou vergeet mens van die koue en is jy weer begeesterd vir die dag.

.

Tuesday 31 March 2015

Aksies vir positiewe gesondheid



Het jy al gewonder hoekom jy partymaal nie so lekker voel nie? Nie 'siek' nie, net nie 'lekker' nie... Alles gaan goed in jou lewe, jou gesin is gesond en gelukkig, dinge is reg by die werk, vriende en familie is almal OK, maar nog steeds voel jy of iets verkeerd is. 'Gesondheid' is net nie bedoel vir jou liggaam nie, maar is baie belangrik in ons geestestoestand. Respek, vergifnis, positiwiteit, selfversorging, eetgewoontes, oefening en die keuses wat ons maak speel almal 'n rol in hoe 'lekker' jy voel.

Die volgende doelstellinge is noodsaaklik vir genesing en 'n gesonde leefstyl:

Wees Lief vir en Respekteer Jouself
Wanneer jy in die spieël kyk, wat sien jy? Sien jy 'n wonderlike individu, 'n persoon vir wie jy lief is en wie jy ervaar presies soos jy is? Om Jouself lief te hê is noodsaaklik vir goeie gesondheid.                  

Vergewe Almal
Vergifnis is uiters belangrik vir genesing. Vergifnis kondoneer nie wat in die verlede gebeur het nie - dit verlos jou van slagoffer wees. Woede en wrok SALoor 'n lang periode  lei tot ernstige siekte en dit is dus belangrik om jouself daarvan los te maak.                      

Wees Positief
Dit is medies bewys dat 'n positiewe uitkyk gesondheid verbeter. So wees versigtig wat jy sê en dink. Moenie jouself of andere kritiseer nie - herken jou negatiewe gedagtes en gooi hulle dan uit, want dis nie meer deel van jou lewe nie. Vervang daardie negatiewe gedagtes met positiewe, self-troetelende gedagtes.
                                        

Begin 'n Program van Self-Versorging
Dis nou tyd om ernstig te raak omtrent versorging van jouself op alle vlakke - doen die dinge waarvan jy hou, maak alleen-tyd 'n instelling, geniet jouself. Moet glad nie kritiek of negatiwiteit van ENIGEEN aanvaar nie (insluitende jouself!) en kom weer in aanraking met jou inner-self.                       

Maak Gesonde, Welingeligde, Self-troetelende Keuses
Begin bewustelik te dink - wees bewus van jou gedagtes en woorde. As jy vashaak is dit gewoonlik omdat daar iets is wat jy moet weet - maak dit jou doel om altyd bewustelik uit te vind en te verstaan wat die kennis is wat jy nodig het. Dit sal jou in staat stel om die regte keuses te maak.                          

Oefen Gereëld
Vir goeie gesondheid moet jy gereëlde oefening kry. Ek persoonlik glo nie aan enige vorm van uitermatige of onnatuurlike oefening nie. Staan op en neem 'n stappie na buite as jy lank voor jou komper was. As jy van die buitelug hou, doen 'n bietjie tuinwerk of gaan vir 'n kort uitstappie in die tuin of op die strand. 'n Gesonde liggaam verseker 'n gesonde gees.

Kies 'n Goeie Eetgewoonte Vir Jou
Kyk na jou eetgewoontes - is dit gesond? Jy is wat jy eet, gesonde voedsel is belangrik vir 'n gesonde leefstyl - so eet daai groen goed! 

.

Sunday 4 January 2015

'n Voorspoedige en voldane lewe



Om voldaan te lewe is om elke oomblik bewustelik te lewe. Dit is om self-gemaakte lyding te verwissel vir vrede deur aanvaarding en om toe te laat dat liefde angs vervang deur stilte van vrede.

Die lewe word nie bepaal deur wat met ons gebeur nie; dit word bepaal deur hoe ons hierdie ondervindings gebruik om hierdie 'n beter wêreld te maak. Ons bestemming word nie bepaal deur die paadjies wat ons ge-erf het nie, maar deur die paadjies wat ons self  uittrap.           

Binne elke storm van die lewe is 'n sleutel wat nog 'n deur sal oopsluit  waardeur jy moet loop.

Om rustig te lewe bedoel nie  dat ons wegskram van probleme of die verpligting om hulle op te los nie.  Net die teenoorgestelde  ons vind die helderheid en teenwoordigheid van gees om die daaglikse dinge meer konstruktief en positief te hanteer.    

As jy 'n begeerte het wat jy nie kan versaak nie, dan het jy die eerste bestanddeel vir  prestasie: 'n droom. Jou droom is al wat jy nodig het om te begin; dit is jou plan vir die toekoms.

Voorspoedige mense is in lyn met die lewe op 'n manier wat oorvloed aantrek. Hulle is in lyn met visie en begeerte, en hulle gooi nie tou op nie. Om aan te hou is om in die rigting van harmonie met die lewe te beweeg.

Ons kan kies om in die verlede te bly of ons kan die lewe deur die oë van 'n kind sien met nuutheid, vreugde en die opwinding van avontuur.  As ons fokus op wat ons dink is 'n toekomstige eindlyn, dan mis ons iets spesiaals: vandag se klein oorwinnings.

Om hierdie oomblikke van vreugde te ontdek is een van die lewe se mees belonende avonture!