Kaalvoet in die reën

Na die eerste heerlike reën van die seisoen, is dit vandag 'n pragtige blou, koel somersdag en my gedagtes gaan terug na my jong dae in die laat 1950's toe ons as kinders na elke reënbui buite in die waterpoele gaan speel het, kaalvoet en sonder sorge. Uitbundig gelag en mekaar met die water bespat en dit het nie saak gemaak dat ons vol modder geword het of dat ons klere besmeer was nie (daar was mos ordentlike "Surf" in daardie dae) - en in daardie dae is ons gedurig aangemoedig om buite te gaan speel.

En eintlik het ons nie 'n ander keuse gehad nie - geen TV, geen rekenaars en geen selfone of X-box nie, ons moes ons self vermaak. Hop-skotch, kennetjie, leap frog, draadkarretjies wat ons self gemaak het en rond gestoot het op "dorpstrate" wat ons in die sand gemaak het, vlieërs gevlieg, bome geklim en gespeel ons is Tarzan, veldblommetjies bymekaar gemaak om huistoe te vat vir Ma is maar 'n paar van die goed waarmee ons onsself besig gehou het.

En dis hoe ek vroeg vanoggend gevoel het, lus om kaalvoet in die poele water te plas. Of 'n vlieër in die sterk briesie te vlieg. Ek het my pantoffels in die huis gelos en kaalvoet oor die gras geloop na die reënmeter om te sien hoeveel ons gehad het. Gisteraand se stormagtige 28mm reën het die aarde goed gedoen, en my siel ook. Dis sommer asof al die spinnerakke weg gewas is tesame met die verskriklike hitte wat ons die afgelope weke ondervind het. Die dor aarde verdor sommer jou menswees ook, maak dat jy lus is vir niks. Ek kon aan niks kom nie en was net so verlep soos my Krismisrose. Maar nou staan hulle almal weer regop, verfris na daai hemelse water en

Ek wil dans
kaalvoet in die reën.
wil die druppels tel
een vir een.
Die reuk van grond nat,
water wat teen die ruite spat.
Die weer se gedonder,
God se wonder.
Dan raak dit binne stil,
en laat die prag
die leemte vul.
Weg al die kommer
en seer
dan breek die strale deur.
Aangehuppel
oor die laaste druppel.
Dit lag binne my
skoongewas en vry!
- Van Graan

 

Bruin skakerings kraak ondervoet

akkerblare konfetti neer
bruin skakerings kraak ondervoet
hemelhoë takke
gryp vergeefs na somer
wat wegtuimel:
arms strek dan uit
na wye herfskoepel
en gee oor aan winterskoonheid
in gestrooptheid -
wag statig
op klein, varsgroen ogies
wat
van lente gaan sing
- Uysie Alberts ©

.

Die langste reis begin met die eerste tree... so sê hulle...

~Foto vanaf Wikipedia~ 

Daar is soveel bestemmings en ontdekkingstogte om van te kies vir 'n reistog dat dit geweldige beplanning vereis om te besluit waarheen jy wil gaan.

Maar vandag wil ek nie praat oor 'n reistog na Namibië of Switserland of na die bosveld nie - die reistog waaroor ek wil gesels is dié van die ontdekking van jouself - hoeveel van ons weet presies wie of wat ons is? Of wáár ons in ons lewens is? Ken ons onsself en is ons lief vir onsself?

~Foto vanaf Wikipedia~ 

Soos hulle sê, "die langste reis begin met die eerste tree...". En om net daardie eerste tree te neem is die belangrikste besluit wat sal lei na die skepping vou jouself, 'n skepping van die self wat sal lei tot wie en wat jy is.

Soveel mense verlang dat jy jouself op 'n sekere manier moet gedra sodat hulle goed kan voel oor hulself. Hulle veroordeel jou vir jou selfsugtigheid. "Hoe durf jy so selfsugtig wees as om te doen wat jou laat goed voel? Jy moet doen wat ons laat goed voel!"

Jy is van jongs af al oortuig dat jy nie slim genoeg is om te weet nie en dat iemand anders jou besluite moet neem... Jy kon nie in hierdie kultuur en tye leef sonder om massiewe inligting daaraan verwant to ontvang nie, net soos mense reageer op wat jy doen en sê.

Dit maak nie eintlik saak watse geloof enigiemand volg nie. As hulle leefwyse vir hulle werk (en daar is baie verskillende benaderings wat baie goed werk) dan hoekom nie hulle toelaat om te glo wat hulle wil glo nie en te wees wat hulle wil wees nie? Alles werk soos dit is en moet. Daar is gelowe waarmee jy niks te doen sal wil hê nie wat perfek werk vir dié wat daarmee betrokke is. En derhalwe is dit dan 'n goeie ding. Elke geloof op die aarde het die potensiaal om te floreer (en daar is sovele meer as waarvan ons bewus is), maar wanneer jy dink jy moet bewys dat jóu geloof die enigste een is wat reg is—en jy gebruik jou veroordeling om daarteen te veg—dan skei jou veroordeling jou van jou verbinding met jou eie geloof.

~Foto vanaf êrens op die internet~ 

Die wêreld neig na uitdruklike gelykvormigheid of eenvormigheid, wat enorme ergernis en droefheid vir die mensdom veroorsaak. Dit is die kern van alle geloofsstrydslagte en geloofsstrydslagte is die kern van al ons strydsslae. Met ander woorde, al die oorloë en globale irritasie wat ons met mekaar voer gaan oor ons vasbeslotenheid om gelykheid en eentonigheid te bewerkstellig. Ons demokrasie hou vol dit is die enigste regering wat reg is en elke geloof (interessant genoeg) hou vol dat dit die enigste een is wat werk.

Dit maak nie saak wat enigiemand anders doen nie - wat jou karakter is en waar jy jou bevind in hierdie lewe sal bepaal wat jy is en wat JY doen - Jy kan vrylik kies om nuwe paaie van vreugde te ontdek. In vreugde sal jy groei; en in jou wasdom sal jy bytel tot Alles-Wat-Is. (Ewenwel is jy ook vry om gebondenheid of pyn te kies... maar enige iets wat enigeen kies is omdat hulle glo dat dit hulle beter sal laat voel.)

Niemand kan keer waarheen jy jou gedagtes lei nie. Daar is geen einde aan die vreugdevolle reise wat jy kan ondervind nie. Op die paadjie na jou geluk sal jy alles wat jy wil doen, wees of verlang, ontvang.

(Deur ander hul eie reistog toe te laat, laat jy joune toe.)

.

Saadjies van dankbaarheid

Gister was die koudste dag wat ons nog hierdie winter hier in Gauteng beleef het - 11°C met 'n ysige wind wat murg en been deurdring het. Gauteng het die wonderlikste, gematigste weer in ons land, maar as Moeder Natuur in die Kaap 'n tantrum gooi, ly ons hier daaronder!

Maar die koue weer bring dankbaarheid vir dít wat ek het - 'n warm huis om in weg te kruip, 'n warm koppie tee om te geniet saam met 'n goeie boek en 'n kniekombersie om die bene warm te hou.

.

'n Voorspoedige en voldane lewe

Om voldaan te lewe is om elke oomblik bewustelik te lewe. Dit is om self-gemaakte lyding te verwissel vir vrede deur aanvaarding en om toe te laat dat liefde angs vervang deur stilte van vrede.

Die lewe word nie bepaal deur wat met ons gebeur nie; dit word bepaal deur hoe ons hierdie ondervindings gebruik om hierdie 'n beter wêreld te maak. Ons bestemming word nie bepaal deur die paadjies wat ons ge-erf het nie, maar deur die paadjies wat ons self  uittrap.           

Binne elke storm van die lewe is 'n sleutel wat nog 'n deur sal oopsluit  waardeur jy moet loop.

Om rustig te lewe bedoel nie  dat ons wegskram van probleme of die verpligting om hulle op te los nie.  Net die teenoorgestelde  — ons vind die helderheid en teenwoordigheid van gees om die daaglikse dinge meer konstruktief en positief te hanteer.    

As jy 'n begeerte het wat jy nie kan versaak nie, dan het jy die eerste bestanddeel vir  prestasie: 'n droom. Jou droom is al wat jy nodig het om te begin; dit is jou plan vir die toekoms.

Voorspoedige mense is in lyn met die lewe op 'n manier wat oorvloed aantrek. Hulle is in lyn met visie en begeerte, en hulle gooi nie tou op nie. Om aan te hou is om in die rigting van harmonie met die lewe te beweeg.

Ons kan kies om in die verlede te bly of ons kan die lewe deur die oë van 'n kind sien — met nuutheid, vreugde en die opwinding van avontuur.  As ons fokus op wat ons dink is 'n toekomstige eindlyn, dan mis ons iets spesiaals: vandag se klein oorwinnings.

Om hierdie oomblikke van vreugde te ontdek is een van die lewe se mees belonende avonture!

Ek wens jou 'n rooi-tekkie dag!

Ek het 'n regte probleem om tekkies te vind waarvan ek hou met die gevolg dat, wanneer ek wel iets vind, ek sommer ses pare koop in al die kleure! Die probleem is gewoonlik dat óf die sole is te dik wat jou laat voel jy loop op "wedges", óf die tone krul op, óf hulle het liggies wat flits as jy loop óf hulle kom te hoog, tot amper by die enkel, óf hulle is in die helderste kleure van pers en lemmetjiegroen! Ek hou van plein, eenvoudige tekkies, verkieslik wit en nie met "stars and stripes" langs die kante nie.

Die paar wat ek hier bo geskets het is een van my gunsteling pare - eenvoudig, seildoek met veters. Ek het hulle in wit, rooi, donkerblou en swart. En ja, hulle is so skoon soos in die skets, ek haat vuil tekkies!

Variasies van rooi

 • Skarlaken - 'n rooi wat na rooi-oranje neig, en geen blou bevat nie.
 • Vermiljoen - 'n vurige rooi wat na effe meer na rooi-oranje neig as skarlaken, en wat van sinnaber, die kunsmatige rooi kwiksulfide was as pigment gebruik word, voorberei word.
 • Karmosyn - 'n rooi wat geen geel bevat nie, en na rooi-violet neig.
• Venesiaanse Rooi (ook bekend as Indiese Rooi en Indiaanse Rooi) - 'n bruinerige rooi wat van ystersulfied voorberei word.
 • Brandweerwarooi - 'n helderrooi wat gereeld op noodvoertuie gebruik word.

Rooi is darem maar mooi! Dis 'n kleur vol passie, wat liefde aandui en en wanneer jy rooi dra, sprankel jy sommer!

 

 (foto vanaf 'Beeld')

(Meeste foto's vanaf WikiCommons)

::

Is dit tyd vir aftree?

Aftree. Ek is nou op daai ouderdom en dis 'n woord wat ek baie hoor deesdae. My dogter vra, "Wanneer gaan julle aftree, Ma?" Ander afgetrede vriende van ons ouderdom (ek en my man grens albei aan 70) vra ook die vraag, "Wanneer gaan julle aftree?" Nou het ek begin dink, is dit dalk tyd vir aftree?

Maar aftree van wat? Van werk? Vir die afgelope twintig jaar of so bedryf ek en my man ons trekker-besigheid hier op ons plot en ek kan waarlik sê dat daar min dae was wat soos "werk" gevoel het. Ons deure is oop van 8vm tot 5nm in die week, geen naweke nie maar as daar wel navrae vir trekkeronderdele is op 'n Saterdag, skroom ons nie om iemand te bedien as ons wel by die huis is nie.

Ons tyd is ons eie. Ek hoef nie my inkopies op Saterdae te doen omdat ek "werk" nie. Ek doen inkopies gedurende die week. As dit ons pas en as die werklading dit toelaat, dan sluit ons die deure en gaan kuier vir my dogter by die kus vir 'n paar dae. Ons gaan eet gereeld ontbyt saam by die Wimpy in Magaliesburg wanneer dit ons aanstaan en tussen-deur sien ek om na my hoenders, werk in die tuin, skets en skilder gereeld en beoefen 'n paar ander kreatiewe dingetjies wanneer ek lus is.

Ek stap gereeld vroeg-oggend of laat-middag op die plot rond, kamera of sketsboek in die hand, op soek na iets moois om te teken of af te neem. Ek laai en verkoop my kuns op verskeie webwerwe op die internet en 'n hele paar blogs hou my besig. My man se stokperdjie is om aan ou, klassieke karre te peuter en hy neem deel aan byeenkomste en uitstappies oor die Boere-oorlog geskiedenis van ons land, wat al sy spaar tyd, so tussen werk deur, in beslag neem.

Nou wonder ek net - aftree van wat? Wat is aftrede eintlik? Om op te hou werk?

Toe lees ek êrens 'n definisie van aftrede : "aftrede is ’n aksie waartydens ’n werker ophou om sy/haar hoofberoep te verrig, terwyl hy/sy steeds ’n inkomste ontvang in die vorm van pensioen. Omdat baie werkers voortgaan met arbeid op ander terreine, kan aftrede ook beskryf word as ’n radikale verandering en ’n voortgaande proses." 

Mense sien met verwagting uit na die dag wanneer hulle finaal van werksdruk, tydsdruk en ’n magdom verantwoordelikhede verlos kan wees om hulle eie ding rustig en ontspanne te kan doen. Arbeid het die mens se lewensiklus geword, met aftrede as die finale fase in die siklus. Eers in die twintigste eeu het mense lank genoeg bly leef om te kan aftree. In die Steentydperk was die gemiddelde lewensverwagting ongeveer 18 jaar, in die Romeinse tyd 22 jaar, in die Middeleeue 25 jaar en teen 1900 was dit 44 jaar. Vandag kan ’n man verwag om 76 jaar en sy vrou 80 jaar of ouer te word.

So aangesien dit blyk dat daar nog so om-en-by twintig of dertig jaar vir ons voorlê, met of sonder om te werk, is dit dalk nou meer 'n geval van aftree van ou gewoontes; aftree van die roetine van 7vm wakker word, half-agt te bad en 8-uur die deure vir besigheid oop te maak, aftree van die roetine om 10uur ontbyt te gaan eet, aftree van die roetine van dinge oor en oor dieselfde te doen.

Dalk is dit nou tyd om partymaal eers 9-uur op te staan; dalk is dit nou tyd om vir 'n verandering in 'n vreemde land in 'n vreemde bed wakker te word, dalk is dit nou tyd om Mount Everest te gaan klim. Dalk is dit nou tyd "to be what you might have been."

Volsirkel : George Eliot het gesê, "It's never too late to be what you might have been". Maar ek dink dit is klaar te laat - ek voel ek is al klaar 'what I might have been'.

So ek dink ons lewe is 'n voortgaande proses. Ons hoop om hier dood te gaan, afgetree of te nie - Dave in sy werkswinkel en ek voor my esel of die rekenaar, besig om een laaste blog-pos of skilderstuk te doen (die onvoltooide meesterstuk.)

.

Lied van die natuur

'n Paar woorde in een van my Natuur-Joernale... 

Om 'n Natuur-joernaal aan te hou is een van die groot vreugdes in my lewe. Hier bewaar ek herinneringe uit my tuin en die natuur, maak ek notas van belangrike dinge en gebeurtenisse en gee ek vrye teuels aan my gedagtes en verbeelding. Mooi natuur-gedigte word hier vasgeplak tesame met sketse, mooi prentjies en drome. 

:: 

Luister na die geluid van reëndruppels op ‘n sinkdak 

Die lied van paddas wat saamsing in ‘n koor 

Luister hoe die wind ‘n boom laat kreun en kraak 

Dis die lied van die natuur wat jy daar hoor

Daar is musiek oral om ons heen

En al wat jy moet doen is om te luister

Somtyds die ore spits

Want baiemaal is die liedjie net ‘n fluister

Soos ‘n bries wat speel oor ‘n koringland

‘n Kriekekoor op ‘n warm someraand

Luister laat die geluide jou bekoor

Want dis die lied van die natuur wat jy daar hoor

Aan die punt van die vallei hoog in die berge 

Woon daar ‘n eggo alleen in ‘n klipspelonk 

Elke liedjie wat hy hoor sal hy uitkoggel 

Hy doen dit meesterlik vanuit sy tronk 

Gesing deur : Laurika Rauch. Woorde en Musiek: Johan Wessels (Kupido) 

::

 .

Winter - Hoor die blomme en die blare...

'Hoor die blomme en die blare 

bewend van die winter praat, 

doodgedoemde martelare, 

siek en van die son verlaat. 

O, bly by my, beminde teer, 

dan bloei in my die somerblomme weer.' 

- Onbekend 

'n Brawe veldblommetjie op ons kleinhoewe. Selfs die ysige paar dae wat ons nou ondervind kannie die lewenslus van hierdie pragtige blommetjies demp nie! 

::

Dankbaarheid

Ferris Bueller het gesê “Life moves pretty fast. If you don't stop and look around once in a while, you could miss it.”

Miskien is dit hoekom ek skilder, hoekom my verfkwasse of my kamera gedurig saam met my is. Die lewe is vol klein wonderlike dingetjies en niks is so gewoon dat dit nie 'n glimmer van 'awesome' het nie. Ek staan in verwondering oor die klein dingetjies, die klein oomblikke van prag in 'n grashalmpie, die son wat deur die venster skyn, 'n spinnekoppie op my Madeliefies, 'n warm beker koffie in my hande, die verandering van die seisoene en my Swaeltjies wat reg maak om te vertrek na 'n warmer klimaat - wanneer ek skilder, beoefen ek eintlik dankbaarheid vir die klein algemene gebeurtenisse wat elke dag spesiaal maak. My verfborsels en my kamera laat my toe om die lewe deur nuwe oë bekyk, asof ek alles vir die eerste maal sien.

Stop jy ook so elke nou en dan om bietjie rond te kyk? Toe. Stop 'n bietjie. Ons sal dit saam doen. Haal diep asem. Wees dankbaar vir hierdie oomblik van oorvloed. Voor jy dit weet, is hierdie oomblik verby. Vir ewig.

::

Is ons Afrikaners verbeeldingloos?

Hoekom is dit dat, wanneer ek mooi woorde soos oorvloed, inspirasie, liefde, hoop, seëninge en nog vele ander in Afrikaans Google, ek net op bladsye en bladsye vol bybelverse en troufoto’s afkom? Die woord ‘Inspirasie” neem my na ‘Trou inspirasie’, ‘ons daaglikse seëninge’, ‘inspirasie oor gebede en geloof’, ‘inspirerende boodskappe van god’ en ‘christelike inspirasie’ en daar is omtrent nie ‘n artikel wat nie na een of ander bybelvers verwys nie. Waar is al die mooi inspirerende aanhalings in Afrikaans? Vir die woord ‘oorvloed’ kry ek (behalwe my eie webwerf “OORVLOED”) bladsye en bladsye vol bybelse aanhalings, maar niks wat die woord “abundance” uitbeeld nie. Dieselfde met liefde, hoop en seëninge.

Is ons Afrikaners so verbeeldingloos dat ons oor niks anders behalwe geloof en die bybel kan skryf en dink nie? (“Geloof” (belief) is nog ‘n woord wat ALLEENLIK net met die bybel te doen het as jy dit Google.) Of is ons Afrikaners so behep met geloof dat ons in geen ander rigting kyk nie, oor niks anders kan skryf of niks anders in die lewe kan ondervind nie omdat dit ons dalk op een of ander manier sal aantas of besoedel?

Ek soek na die mooi in Afrikaans, mooi en inspirerende artikels om in Afrikaans te lees oor oorvloed en inspirasie en hoop – maar blykbaar word hierdie woorde net in ‘n bybelse konteks gesien. Glo Afrikaners nie dat ons in oorvloed (abundance), met baie geld EN geluk, kan leef nie? Glo hulle nie dat oorvloed, in die vorm van geld en aardse besittings, ons geboorterg reg is nie?

Die verbeeldingloosheid gaan ‘n tree verder met die woord ‘heelal’ (universe). Behalwe vir ‘Mej. Heelal’ en bladsye en bladsy vol wetenskaplike beskrywings, is daar omtrent nie ‘n enkele inspirerende artikel oor daardie woord nie. Of is die woord ‘heelal’ dalk nie deel van ons Afrikaanse denkwese nie?

Moet my nie verkeerd verstaan nie, ek kraak glad nie enigiemand se geloof hier af nie. Ek glo in vrye denkwese en vryheid om enige geloof wat jy wil na te volg. Ek praat van verbeeldingloosheid in ons skryfsektor aangaande hierdie spesifieke woorde. Daar is baie ander woorde ook – meester, duiwel, verlossing, skep of skepping (create, creation), self liefde en affirmasie (‘n anglisisme vir Affirmation) en ek kan aan en aan gaan.

Ek weet Google gee mens resultate gebasseer op jou soek-geskiedenis en ek weet daar is mooi Afrikaanse artikels hier êrens op die net, maar definitief nie onder die woorde wat ek hier bo genoem het nie…

.

Stap 'n myl in my skoene...

Foto vanaf 'Spel & the Gypsy'

en ek sal vandag 'n myl in jou skoene stap en verstaan...

.

Luister na die lied van die natuur

'n Paar woorde in een van my Natuur-Joernale... 

Om 'n Natuur-joernaal aan te hou is een van die groot vreugdes in my lewe. Hier bewaar ek herinneringe uit my tuin en die natuur, maak ek notas van belangrike dinge en gebeurtenisse en gee ek vrye teuels aan my gedagtes en verbeelding. Mooi natuur-gedigte word hier vasgeplak tesame met sketse, mooi prentjies en drome. 

:: 

Luister na die geluid van reëndruppels op ‘n sinkdak 

Die lied van paddas wat saamsing in ‘n koor 

Luister hoe die wind ‘n boom laat kreun en kraak 

Dis die lied van die natuur wat jy daar hoor

Daar is musiek oral om ons heen

En al wat jy moet doen is om te luister

Somtyds die ore spits

Want baiemaal is die liedjie net ‘n fluister

Soos ‘n bries wat speel oor ‘n koringland

‘n Kriekekoor op ‘n warm someraand

Luister laat die geluide jou bekoor

Want dis die lied van die natuur wat jy daar hoor

Aan die punt van die vallei hoog in die berge 

Woon daar ‘n eggo alleen in ‘n klipspelonk 

Elke liedjie wat hy hoor sal hy uitkoggel 

Hy doen dit meesterlik vanuit sy tronk 

Gesing deur : Laurika Rauch. Woorde en Musiek: Johan Wessels (Kupido) 

::

Eenvoudige oomblikke

Gewoonlik kan jy die groot, onvergeetlike oomblikke in jou lewe op een hand tel, maar dis die alledaagse, klein eenvoudige dingetjies in ons dag wat die lewe so lekker maak. Soos om 'n heerlike Cappuccino by die Wimpy te sit en drink, sommer so in die middel van die oggend. 

Hulle motto is mos "Enjoy every moment" en om sommer net so te sit en gesels is presies dit. Om elke eenvoudige oomblik te geniet. 

Op pad na die Wimpy...

Ek sê dankie vir alledaagse dinge... 

::

My eie stukkie paradys

Dit verbaas my altyd hoe gelukkig my tuin my maak. Hoe belangrik dit vir my is...

Ek is gegrond hier, in my eie stukkie paradys.

 Jy sou lag as jy dit moet sien, dis gladnie 'n perfekte paradys nie! Inteendeel, heeltemal die teenoorgestelde. Dis 'n gebrekkige weergawe wat tyd en geduld nodig het om die skoonheid te sien. 'n Effense wilde, ongetemde weergawe wat my aan die wonder hou. 

Moeder Natuur verspil geen tyd om terug te neem wat hare is wanneer jou rug gedraai is nie. 

Vol geheime en kleinode, modder en bloeisel, dorings en varings. Vol lewe. Selfs in winter.

Maar noudat ek daaraan dink, dalk IS dit tog heeltemal perfek... 

::

Vulpenwoorde

In regte vulpenwoorde

op vlaktes wit papier

lê ek gedagtes neer: vertel van nou en hier

soos pienk papaja in my mond, 

rol ek die woorde om en om, 

adres eers in die regterhoek

vir ingeval jy my dalk elders

op ver of vreemde plekke soek

my hand strelend oor die wit

vroegoggend het ek wéér vir ons gebid

en toe dié wit brief, 

seëlgeplak en oerbekend, 

so duifsag in jou palm lê, 

het jy alreeds geweet

wat ek so bittergraag vir jou wou sê? 

want met die oopskeur saam

ruik jy mos my naam

en ou vreugdes tuimel

nogmaals oor jou binnemens

hoe soet proe tog 

dié blywees van ons mooiste wens! 

- Pragtige woorde uit die pen van Elizabeth Kendall© op een van my waterverfskilderye 

::

Dis 'n stil, warm Sondagmiddag in die hotel op Klawer

Ink skets en waterverf op DalerRowney 200gsm sketspapier - Maree© 

Dis stil. Die vlaktes wens vir 'n bietjie wind. Miskien selfs eendag 'n flentertjie reën. Maar dis veertig grade en die son regeer soos 'n genadelose diktator. Daar is nie 'n siel op straat nie. Hier weet die siele al om weg te bly as dit veertig grade is. Hier weet siele instinktief om versigtig te wees vir warm plekke. Dis 'n goeie ding om te weet. Ja, die siele kruip weg. Daarom dat die son vandag alleen op straat is. Niemand saam met hom nie. Want hy kan wreed wees, veral as jy net jou eie skaduwee het om in te skuil. Die ander skaduwees het al geleer, bly uit die strate uit. Hier kom jy eers ná donker uit. Kom doen jou ding in die maanskyn. Of miskien in die reën. Daar kom dalk eendag weer 'n bietjie reën.

Dis stil. en dis warm. Die hotel wens heimlik vir 'n rol in 'n Wilde Weste-fliek. Hy oefen al jare. In die son. In die dorre son. En met die stories wat hy aand na aand in sy kroeg hoor en sien, weet hy hy is gereed. Hy ken die lewe. Hy ken al die hartseer stories. Die manne kom. En hier kom praat hulle. Die wat nie stil is nie. Want hulle kom sit eenkant. En hulle vertel hul stories sonder om te praat. Dis hoe dit hier is.

(Uittreksel uit "Laaste sê" deur Koos van der Merwe in die Junie 2012 uitgawe van Sarie tydskrif, Suid Afrika)

.