'n Laat-middag stukkie sonskyn...
Vanselfsprekend dartel
jou skadu’tjie
langsaam, ritsellend
soos ‘n vlokkie
eind’lose skaterlag
vibrerend in my gemoed
en die weerspieëling
is onvermydelik verstrengel
tussen Haydn en Wagner
en die draaikolk
van my gryse gedagtes
wat in die
strelende skemer
van my gemoed bly vloei
