Vriendelike Geel

‘n Roos is nie net ‘n roos nie. ‘n Roos is blom met betekenis. Die kleur het betekenis wat dikwels onderskat word. Voordat jy vir iemand rose koop, dink mooi oor hoekom jy die rose wil gee en kies daarvolgens ‘n kleur. Dit gee soveel meer waarde aan die geskenk. Dit is die gedagte wat tel, maar ‘n gedagte wat goed deurdenk is beteken soveel meer.

Geel rose het in Victoriaanse tyd jaloesie bedoel, maar vandag beteken geel “Ek gee om”, maar geel rose word ook soms gegee as simpatie.

Die verskillende kleure waarin rose voorkom, het almal simboliese betekenisse:

geel – vriendskap, platoniese liefde, simpatie
rooi – romantiese liefde
pienk – grasie
donkerpienk – dankbaarheid
ligpienk – bewondering, simpatie
wit – onskuld, geheimsinnigheid
oranje – passie
dieprooi – skoonheid
blou – misterie, betowering

::

 

Vulpenwoorde

In regte vulpenwoorde

op vlaktes wit papier

lê ek gedagtes neer: vertel van nou en hier

soos pienk papaja in my mond, 

rol ek die woorde om en om, 

adres eers in die regterhoek

vir ingeval jy my dalk elders

op ver of vreemde plekke soek

my hand strelend oor die wit

vroegoggend het ek wéér vir ons gebid

en toe dié wit brief, 

seëlgeplak en oerbekend, 

so duifsag in jou palm lê, 

het jy alreeds geweet

wat ek so bittergraag vir jou wou sê? 

want met die oopskeur saam

ruik jy mos my naam

en ou vreugdes tuimel

nogmaals oor jou binnemens

hoe soet proe tog 

dié blywees van ons mooiste wens! 

- Pragtige woorde uit die pen van Elizabeth Kendall© op een van my waterverfskilderye 

::

Wat beplan jy vandag?

Somer is hier en alles vra gelyktydig vir aandag!

Die tuin is dors, Torti (my Bergskilpad) het ontwaak vanuit haar winterslaap en vra om gevoed te word (sy’s nog steeds hier by my nadat ons haar van iemand se pot gered het en elke jaar belowe ek dat, wanneer die somer kom, gaan ek haar vrylaat maar elke winter, as ons al die vreeslike veldbrande beleef, dan word dit weer afgestel…)

Na 2 maande se hibernasie is Torti ook reg om die somer aan te pak. 

Al die hoenders is gelyktydig broeis! Dis ‘n groot job om elke dag eiers weg te vat want nog meer skroppende pootjes in die tuin soek ek definitief nie en dan is dit geduldig wag terwyl elke hennetje, eierloos, haar 19 dae uitsit.

Dis pure plesier om baadjie uit te trek, tekkies te verruil vir sandale en weer ‘n tuinslang in die hande te kry. Al die ou en dooie goed is alreeds afgesny en uitgehaal, beddings is mooi gemaak, paadjies is opgeknap en die tuin soek nou bietjie nuwe plantjies, nuwe geselskap, na maande se rus.

En om nie eers te praat van MYSELF nie, my eie liggaam – my hande voel skurf en verwaarloos, my arms en bene soek bietjie sonskyn (vanjaar is die jaar dat ek ‘n mooi kortbroek aanskaf! Op 66 is daar mos nie meer sprake van omgee wat ander mense dink nie, jy’t mos lankal lief geraak vir jouself en jouself aanvaar nes jy is! As ons maar tog net dit kon leer terwyl ons 20 of 30 of 40 was in plaas van om ‘ droom van ‘perfeksie’ na te jaag…)

So, wat beplan jy vandag? Ek sal êrens buite wees, besig om die son te geniet…

.

.

Hoekom verskoning maak?

Ek wonder partymaal hoekom mense verskoning maak wanneer hulle vir 'n lang ruk nie geblog het nie. "Oh dear, the old blog has been somewhat neglected over the past few weeks and I need to catch up with what all you bloggers out there are doing too.  Anyone else out there like me and need more hours in the day?"

Ek glo nie eers daar is iemand wat dit agterkom nie. Mens wonder dalk, "wat het van so-en-so geword, lanklaas iets van hulle gelees?" en dan, wanneer hulle weer iets skryf, lees jy dit met lekkerte maar kannie noodwendig onthou dat hulle drie of ses maande laas iets gepubliseer het nie.

Verskoning maak is al so afgesaag. Soos hierbo gesê, "anyone else out there like me and need more hours in the day?" Ek dink nie dis 'n geval van dat mens nie tyd het of meer ure in die dag nodig het nie. Dis net 'n geval van dat mens nie meer so entoesiasties oor die gebloggery is nie.

Wanneer 'n mens 'n nuwe blog begin, is jy begeesterd, met baie idees, foto's en gedagtes wat in jou kop rondmaal en dan is dit lekker om elke dag of 'n paar dae 'n week te blog, maak nie saak HOE besig jy is of hoe min tyd jy het nie, jy maak tyd, jy pas dit in jou skedule in. Maar dalk na twee of drie jaar is jou idees en gedagtes uitgeput, of het jou belangstellings verander, en begin dit al hoe meer na werk lyk en voel jy skuldig dat jy dit so verwaarloos.

So daar is twee opsies - 'dump' die skuldgevoel en blog net wanneer jy lus is, sonder enige verskonings, ek is seker jou lesers sal jou nie stenig nie, óf gooi die handdoek in en moenie meer blog nie. Daar is niks so erg as om iets te doen waarvoor jy nie lus is nie.

.

Vandag voel ek so...

... glad nie lus om uit my gemaksone te klim nie. Vandag voel ek net lus om hier in my gemaklike plekkie te sit, te sit en rus en net alles om my waar te neem.

Vandag was ek veronderstel om te werk. Met werk bedoel ek opvang met al daai uitstaande goedjies wat so 'nag' in die agtergrond - liassering, goeters reg pak, my ateljee wat só deurmekaar is bietjie opknap, die UIF doen, al die e-posse antwoord, nuwe gras in die hoenders se nesbokse sit en dalk ook 'n bietjie in die tuin rond te krap.

Maar hier sit ek nou, besig om te skilder en ook hier op my blog te pos. Dinge te doen waarmee ek gemaklik en gelukkig voel. My pa het twee gesegdes gehad, "Moenie afstel vir môre wat jy vandag kan doen nie" en ook "Môre is nog 'n dag." Vandag voel ek so - môre is nog 'n dag.

::